مقایسه خودپنداره و رفتار در نوجوانان بدون سابقه کیفری با نوجوانان بزهکار

مقدمه: خودپنداره ی بی ثبات و منفی، سازگاری فردی و اجتماعی فرد را مختل می سازد؛ از طرفی رفتارهای خاصی در شکل گیری شخصیت بزهکارانه مؤثر هستند. در این مطالعه به مقایسه خودپنداره و رفتار در نوجوانان بدون سابقه کیفری با نوجوانان بزهکار پرداختیم. روشها: مطالعه حاضر از نوع مقطعی بود. 79 نفر از مراکز اصلاح و تربیت به صورت سرشماری و 120 نفر که با گروه اول از نظر سن و جنس همسان سازی شده، از شهر اصفهان و در سال 1391وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای شامل 3 بخشی، شامل اطلاعات دموگرافیک، سؤالات خودپنداره و رفتار بود؛ آزمون های آماری T-test، فیشر و کای دو برای تجزیه تحلیل داده ها استفاده گردید. یافته ها: در گروه بزهکار میانگین و انحراف معیار نمره خودپنداره 30/10±94/58 و رفتار 81/28±26/62 و در نوجوانان بدون سابقه، نمره خودپنداره 57/9±02/63 و رفتار 22/15±66/84 به دست آمد. میانگین نمرات خودپنداره و رفتار افراد در گروه بدون سابقه کیفری به طور معنی داری بالاتر بود (0/001>p). نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن بود که خودپنداره و رفتار نوجوانان بزهکار پایین تر از نوجوانان بدون سابقه کیفری می باشد؛ همچنین به نظر می رسد برخی عوامل دموگرافیک هم در بروز رفتار های ضداجتماعی مؤثر هستند. لذا به نظر می رسد روانشناسان و مشاورین شاغل در این مراکز بهتر است، برنامه های آموزشی، مشاوره ها و فنون درمانی و اصلاحی خود را با مد نظر قرار دادن چنین ناهنجاری هایی پایه ریزی نمایند.